H Αρχή του Αρχιμήδη, το σημαντικό έργο του καταξιωμένου Ισπανού συγγραφέα Josep Maria Miró, αφού κατέκτησε κοινό και κριτικούς την περασμένη σεζόν, επιστρέφει απ’ τις 3 Οκτωβρίου, για να μας φέρει ακόμη μια φορά αντιμέτωπους μ’ ένα αριστοτεχνικά απλό δίλημμα.
Ο Τζόρντι, δάσκαλος σε ομάδα κολύμβησης παίδων, αγκαλιάζει και δίνει ένα φιλί σ’ ένα αγοράκι που κλαίει, γιατί φοβάται το νερό και δε θέλει να κολυμπήσει χωρίς σωσίβιο. Μια τρυφερή κίνηση ενθάρρυνσης ενός καλού δασκάλου. Μια απρεπής κίνηση με υποβόσκουσα σεξουαλική πρόθεση. Μια κίνηση που ίσως αποκαλύπτει περισσότερα για τον παρατηρητή απ’ ό,τι για τον δράστη. Ποιος είναι αυτός που κοιτάει; Από ποια οπτική; Μια κίνηση, που θα αποτελέσει αφορμή για μια αλληλουχία εκρηκτικών συζητήσεων και καταστάσεων και θα φέρει στην επιφάνεια υποψίες, προκαταλήψεις και φόβους. Το μόνο που μένει είναι να πάρουμε θέση… Ή και όχι.
Συγγραφέας: Josep Maria Miró (*Βραβευμένος με το Premi Born de Teatre Award, 2011)
Οι Λουόμενες της Κατερίνας Μαυρογεώργη επιστρέφουν απ’ τον Σεπτέμβριο στο skrow theater, με όσα μυστικά δεν αποκάλυψαν τον περασμένο Μάιο. Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Στη μικρή επαρχιακή λουτρόπολη με τις ιαματικές πηγές, ψυχή δεν κυκλοφορεί στον δρόμο. Όλοι ετοιμάζονται για την αλλαγή του χρόνου. Μόνο το Υδροθεραπευτήριο “ο Ασκληπιός”- ξεχασμένο κι απ’ τον Θεό ακόμα- παραμένει ανοιχτό. Μέσα βρίσκονται τρεις γυναίκες άγνωστες μεταξύ τους. Καμιά τους δεν έχει θέμα υγείας. Έχουν, όμως, όλες κάτι να ξεπλύνουν.
Η Λύντια είναι η ιδιοκτήτρια του “Ασκληπιού”. Η Κάτια και η Μαρία λουόμενες. Όλες μαζί παρακολουθούν μια παράσταση όπερας από ένα μικρό κόκκινο τηλεορασάκι, τον “Αστακό”. Συζητούν για την Τραβιάτα και τη Μαντάμ Μπατερφλάι, για όλα τα δραματικά φινάλε που επιφυλάσσονται στις πρωταγωνίστριες. Οι ιστορίες αυτές σα να μοιάζουν τώρα με τις δικές τους. Εκείνες, όμως, δεν είναι έτοιμες να τις βγάλουν στο φως. Ένα τραγούδι ακόμα θα τις ενώσει, θα δώσει φωνή στις σκέψεις τους. “Τώρα τι τρέμεις γιατί λυπάσαι/ Εγώ ευθύνες δεν σου ζητώ/ Αυτή η φωνή που τη φοβάσαι/ δεν είμαι εγώ, δεν είμαι εγώ”. Ο χρόνος τώρα μετρά αντίστροφα, το νέο έτος πλησιάζει. Το νερό ιαματικό, τα καίει όλα και σαν σε γιορτή εξαγνισμού, οι τρεις γυναίκες στήνουν έναν χορό εκστατικό, με τα μυστικά τους ν’ αφρίζουν σαν πρωτοχρονιάτικη σαμπάνια. Οι ιστορίες ξεπλένουν σαν τα λουτρά. Πάντα θα έχουμε ανάγκη από ιστορίες.
Το ντοκιμαντέρ του εικαστικού Ιάσονα Βενετσανόπουλου Flashback Project παρουσιάζεται σε πρώτη προβολή την Κυριακή 6/10 και μας ταξιδεύει στην ιστορία του Κινητήρα σε 30 μόλις λεπτά. Το Ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των συναντήσεων της ομάδας και της προετοιμασίας του Flashback Project, μιας παράστασης για το 23ετές ταξίδι του Κινητήρα. Συνεργάτες απ’ το παρελθόν, βίντεο-προβολές, προσωπικές και συλλογικές μνήμες, και χορός, πολύς χορός. Η κάμερα ήταν πάντοτε εκεί, απαθανατίζοντας κάθε μαγική στιγμή του τότε και του τώρα.
Μέρα και ώρα: Κυριακή 6/10/2019 στις 21.00 Είσοδος: ελεύθερη (ελάχιστη συνεισφορά 10€) Κρατήσεις θέσεων: 210-9248328 ή στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. Διάρκεια: 30 λεπτά
H ξεχωριστή καλλιτεχνική συνάντηση Flashback Project επιστρέφει στον Κινητήρα για δυο μόνο παραστάσεις. Εξερευνώντας έργα-σταθμούς στην πορεία του απ’ το 1996 έως σήμερα, η παράσταση Flashback Project, καρπός του ομότιτλου εργαστηρίου που πραγματοποιήθηκε την περσινή χρονιά στον Κινητήρα, είναι μια απόπειρα αποτίμησης και απολογισμού της 23ετούς πορείας μιας ομάδας, που φέρει το δικό της ξεχωριστό αποτύπωμα στην ταυτότητα του χορού στην Ελλάδα.
Άτομα με και χωρίς αναπηρία, ηλικίας 9 έως 64 χρόνων, προερχόμενα από διαφορετικά επαγγελματικά περιβάλλοντα, συμμετέχοντες στα μαθήματα (KIDitiras, Ώριμη Ηλικία, Χοροθέατρο, Υποκριτική και Γυμναστική) του Κινητήρα, με την επιμέλεια και τον συντονισμό της Αντιγόνης Γύρα σε συνεργασία με την Κατερίνα Γεβετζή, συν-ταξίδεψαν για επτά μήνες, στο πλαίσιο του εργαστηρίου ρεπερτορίου Flashback Project, στο παρελθόν του Κινητήρα μαζί με σημαντικούς ερμηνευτές, σταθερούς συντελεστές του.
“Πόρτες και Σύννεφα” (1996), “Οι χοροί του Φον Πολυστρόφ” (1997), “Η Πλεκτάνη” (1999), Μόνοί (2001), “Aνακύκλωση” (2003), “Lysistratas’ cry” (2004), “Life Style Drug” (2009), “Aγάπη Αγαύη” (2010), “To Δικό μου Ψάρι” (2014) και πολλά ακόμη έργα του Κινητήρα, σε μια παράσταση που θα αναβιώσει τις τότε χορογραφίες και μαζί προσωπικές και συλλογικές μνήμες. Το Flashback Project “ντύνεται” με τα ηχητικά τοπία και τα κοστούμια του παρελθόντος σε νέες patchwork εκδοχές, κι επιχειρεί να συνδέσει τις προηγούμενες με τις επόμενες γενιές.
Επιθυμώντας να μετριάσει τον φόβο και να βρει απαντήσεις στις προκλήσεις που κρύβει το γοητευτικά αβέβαιο μέλλον, θ’ αντλήσει δύναμη απ’ τα λάθη και τα κατορθώματα του τότε και θ’ αποκαλύψει άλλοτε τη χαρά και άλλοτε τον πόνο ενός ταξιδιού που μετρά δυο δεκαετίες. Αλλά δε θα σταματήσει εκεί. Γιατί το ταξίδι φέρει τη σημερινή προσωπική υπογραφή όλων ανεξαιρέτως των συμμετεχόντων στο Flashback Project και όσων οραματίζονται τα επόμενα.
Μέρες και ώρα παραστάσεων: Σάββατο 12 & Κυριακή 13/10/2019 στις 21.30 Είσοδος: ελεύθερη (ελάχιστη συνεισφορά 10€) Κρατήσεις θέσεων: 210-9248328 ή στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. Διάρκεια: 50 λεπτά
Τη Δευτέρα 14 Οκτωβρίου, το Καλλιτεχνικό Δίκτυο του Κινητήρα, μετά από 11 χρόνια, αποχαιρετά το πρώτο του σπίτι μ’ ένα Opening/Closing party παρέα με όλη του την οικογένεια, δηλαδή όλους όσοι τον στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια, με πολύ χορό, εκπλήξεις και νέα σχέδια.
Μέρα και ώρα: Δευτέρα 14/10 στις 18.30 (άφιξη με live μουσική και λικέρ)
19.00: αποτίμηση των 11 χρόνων του στούντιο και σχέδια για το μέλλον Απ’ τις 20.00 και μετά, φαγητό κρασί και πολύς χορός
Κρατήσεις θέσεων: έως 10/10 στο 210-9248328 ή στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Το πρόγραμμα Θάρρος ή Αλήθεια είναι ένα συμμετοχικό πρόγραμμα χορού για τη Β’ Βάθμια εκπαίδευση, μέρος της δράσης Εκ Πληξη του Κινητήρα, που στόχο έχει να φέρει τον χορό και τη μη λεκτική επικοινωνία μέσα στο σχολείο. Το θέμα του προγράμματος είναι η αφύπνιση και η ενημέρωση της σχολικής κοινότητας για τις εξαρτήσεις, μέσα απ’ την τέχνη του χορού. Τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού, απ’ το οποίο επιχορηγείται, και υποστηρίζεται συμβουλευτικά απ’ το Δίκτυο Υπηρεσιών Πρόληψης και Έγκαιρης Παρέμβασης ΚΕΘΕΑ.
Το Θάρρος ή Αλήθεια αποτελείται από οκτώ συναντήσεις στο σχολείο, εκ των οποίων οι επτά πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια του ωρολόγιου προγράμματος, ενώ η όγδοη σε απογευματινή ώρα, ούτως ώστε να έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε αυτή και οι γονείς των μαθητών.
Ο θεσμός των residencies θα συνεχιστεί φέτος ακόμη πιο δυναμικά, σε συνεργασία με φορείς απ’ την Ελβετία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, σε διοργάνωση ανταλλακτικών residencies για ξένους καλλιτέχνες αλλά και Έλληνες καλλιτέχνες απ’ το δίκτυο του Κινητήρα, που θα ταξιδέψουν στο εξωτερικό. Τα residencies τις φετινής χρονιά θα έχουν τίτλο «μετάβαση», εμπλέκοντας την ευρύτερη κοινότητα επαγγελματιών κι ερασιτεχνών του Κινητήρα. Μέρος των αποτελεσμάτων των residencies θα παρουσιαστούν στο In Progress Feedback Festival 2020. Αναλυτικά νέα και προθεσμίες υποβολής αιτήσεων θα ανακοινωθούν σύντομα.
Οι νέοι παραμένουν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του Κινητήρα. Συνεχίζεται η συνεργασία με το Kildare Youth Theatre από την Ιρλανδία, τον οργανισμό On&Off απ’ την Ισπανία και τη Σχολή Θεάτρου "Δήλος"- Δήμητρας Χατούπη. Τα προγράμματα αφορούν ανθρώπους από 16 έως 25 χρονών, όπου μέσα από τις παραστατικές τέχνες ευαισθητοποιούνται για θέματα ομοφοβίας, κοινωνικού ρατσιμού, προσφυγικά ζητήματα κ.ά.
Η Αντιγόνη Γύρα συνεργάζεται ξανά με τον αγαπημένο σκηνοθέτη και σκιοπαίκτη Ηλία Καρελλά, αυτή τη φορά στο αριστούργημα του Edmond Rostand “Συρανό ντε Μπερζεράκ”, στην παιδική σκηνή του θεάτρου Κάππα. Ένα απ’ τα δημοφιλέστερα έργα του διεθνούς ρεπερτορίου, ζωντανεύει με τρόπο μαγικό στην ευρηματική διασκευή για παιδιά του Jo Roets, σε απόδοση– προσαρμογή της Χαράς Γιαννακοπούλου και δυο χορευτές απ’ την ομάδα “Κινητήρας Χοροθέαμα”, την Κατερίνα Γεβετζή και τον Ναπολέοντα Μανάτο.
Athens Culture Net
Ντοκιμαντέρ ΚΙΝ.Ω
4/10
Ο Κινητήρας, συνεργαζόμενος, πλέον, φορέας του Δικτύου Πολιτισμού του δήμου Αθηναίων Athens Culture Net συμμετέχει την Παρασκευή 4/10 στις 18.00 στη Νύχτα Πολιτισμού Athens Culture Net με το ντοκιμαντέρ ΚΙΝ.Ω. της χορογράφου και κινηματογραφίστριας Χρυσάνθης Μπαδέκα. Για δεύτερη φορά το Δίκτυο Πολιτισμού δήμου Αθηναίων με τα Μέλη και τους Συνεργαζόμενους Φορείς του, διοργανώνουν μία νύχτα γεμάτη πολιτιστικές εκδηλώσεις. Στην πορεία της χρονιάς, ο Κινητήρας θα συμμετέχει σε ποικίλες εκδηλώσεις του Δικτύου.
Μαθήματα και Κλειστές Ομάδες
Στο πλαίσιο αναδιαμόρφωσης της ταυτότητας του Κινητήρα, τα μαθήματα για τη φετινή σεζόν είναι τα εξής:
• Τα μαθήματα Kiditiras θα στεγαστούν σε νέο χώρο της Media del Arte στην περιοχή του Βοτανικού
• Τα μαθήματα Κινητήρας Χοροθέατρο (ΧΘ), Κινητήρας Ώριμη Ηλικία (Ω), Κινητήρας Υποκριτική (Υ), θα μετουσιωθούν αντίστοιχα σε τρεις ομάδες από μαθητές- μέλη, για τουλάχιστον έναν χρόνο, του Κινητήρα. Μαζί θα δουλέψουμε εντατικά και το αποτέλεσμα της δουλειάς θα παρουσιαστεί το καλοκαίρι του 2020 σε θέατρο της Αθήνας.
www.kinitiras.com | Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. |fb: Kinitiras
«Ο μεγάλος δαμαστής» του Δημήτρη Παπαϊωάννου, η διεθνής συμπαραγωγή που ταξίδεψε σε 4 ηπείρους και ενθουσίασε 68.000 θεατές, ύστερα από μια παγκόσμια περιοδεία με 95 παραστάσεις σε 33 πόλεις, επιστρέφει στην Αθήνα και ανεβαίνει την Παρασκευή 29 και το Σάββατο 30 Νοεμβρίου στις 8:30 μ.μ. στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
Πρόκειται για μια παράσταση μεγάλης εικαστικής και καλλιτεχνικής δύναμης του πολυβραβευμένου δημιουργού, με αναφορές στην ελληνική μυθολογία, σε πίνακες των Μαντένια, Κουρμπέ και Ρέμπραντ ή στην Οδύσσεια του διαστήματος του Κιούμπρικ, η οποία άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με μελαγχολική διάθεση προτείνει ένα ταξίδι με τις αισθήσεις προς τις βασικές δυνάμεις που ο άνθρωπος καλείται να δαμάσει μέσα του για να ολοκληρωθεί.
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (Ελλάδα). Συμπαραγωγοί: CULTURESCAPES Greece 2017 (Ελβετία), Dansens Hus Sweden (Σουηδία), EdM Productions, Festival d’Avignon (Γαλλία) , Fondazione Campania dei Festival – Napoli Teatro Festival Italia (Ιταλία), Les Théâtres de la Villede Luxembourg (Λουξεμβούργο), National Performing Arts Center – National Theater & ConcertHall | NPAC – NTCH (Tαϊβάν), Seoul Performing Arts Festival | SPAF (Kορέα) – Théâtre de laVille – Paris / La Villette – Paris (Γαλλία). Εκτέλεση παραγωγής: 2WORKS.
Το έργο του Δημήτρη Παπαϊωάννου υποστηρίζεται από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Από 7 Οκτωβρίου 2019 κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 9.15 μ.μ.
Στο θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ
Επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ η μεγάλη επιτυχία “Η Γίδα ή Ποια είναι η Σύλβια;”.
Το βραβευμένο κι ένα από τα πιο τολμηρά έργα του σπουδαίου Αμερικάνου συγγραφέα την περασμένη περίοδο πραγματοποίησε τριάντα έξι συνεχόμενες sold out παραστάσεις και ψηφίστηκε ως “Η παράσταση της χρονιάς” στα 9α θεατρικά βραβεία Θεσσαλονίκης. Φέτος ανοίγει έναν δεύτερο κύκλο παραστάσεων στις 7 Οκτωβρίου και θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9.15 μ.μ. Κείμενο με έντονο χιούμορ, εκρηκτικούς χαρακτήρες, πανέξυπνους διαλόγους, σκληρότητα, αλλά ταυτόχρονα μεγάλη τρυφερότητα, υποδεικνύει όχι μόνο το μέλλον των έως τώρα παραδοσιακών δομών της κοινωνίας, αλλά και τα κρίσιμα ερωτήματα που βασανίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο. Πρωταγωνιστούν: Νίκος Κουρής, Λουκία Μιχαλοπούλου, Γιάννης Δρακόπουλος, Μιχαήλ Ταμπακάκης.
Λίγα λόγια για το έργο:
Το 2000 ο βραβευμένος με τρία Πούλιτζερ Αμερικάνος συγγραφέας Έντουαρντ Άλμπι έγραψε την "Γίδα", η οποία θεωρείται ένα από τα κορυφαία και πιο τολμηρά του έργα μαζί με το "Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;". Κείμενο με έντονο χιούμορ, εκρηκτικούς χαρακτήρες, πανέξυπνους διαλόγους, σκληρότητα, αλλά ταυτόχρονα μεγάλη τρυφερότητα, υποδεικνύει όχι μόνο το μέλλον των έως τώρα παραδοσιακών δομών της κοινωνίας, αλλά και τα κρίσιμα ερωτήματα που βασανίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο.
«Οι άνθρωποι λένε ψέματα στον εαυτό τους για το ποιοι είναι και πώς βλέπουν τον εαυτό τους. Το έργο μου αφορά την ανικανότητά μας να είμαστε αντικειμενικοί με τον εαυτό μας».
Έντουαρντ Άλμπι
Υπόθεση:
Ο Μάρτιν (Νίκος Κουρής), ένας επαγγελματικά άκρως επιτυχημένος οικογενειάρχης, χωρίς να πάψει να αγαπάει την γυναίκα του (Λουκία Μιχαλοπούλου), ερωτεύεται την Σύλβια, η οποία «τυχαίνει» –όπως λέει ο ίδιος- να είναι… γίδα! Ο δημοσιογράφος και καλύτερός του φίλος Ρος (Γιάννης Δρακόπουλος) το «καρφώνει» στην σύζυγο και στον γιο του (Μιχαήλ Ταμπακάκης), με αποτέλεσμα η μία ακραία αντίδραση να φέρει την άλλη, μέχρι το συναρπαστικό φινάλε!
Το συναρπαστικό αριστούργημα της Άγκαθα Κρίστι “10 Μικροί Νέγροι” (And Then There Were None), το πιο πολυδιαβασμένο αστυνομικό μυθιστόρημα όλων των εποχών, ανεβαίνει την θεατρική περίοδο 2019-2020 στον ΝΕΟ Ακάδημο, σε μια μεγάλη παραγωγή, με All Star Cast από τις 14 Οκτωβρίου.
Είναι η δεύτερη φορά που οι 10 Μικροί Νέγροι ανεβαίνουν στο ίδιο θέατρο, και τις δύο σηματοδοτώντας μια καινούρια αρχή. Η πρώτη ήταν 56 χρόνια πριν, Οκτώβρη του 1963, σε σκηνοθεσία Κωστή Λειβαδέα. Την περίοδο 2019-2020, το έργο υποδέχεται, σε σκηνοθεσία Ρέινας Σ. Εσκενάζυ, ο ΝΕΟΣ Ακάδημος, φτιαγμένος από την αρχή με όλες τις σύγχρονες τεχνικές προδιαγραφές, καινούρια αισθητική και αναθεωρημένη χρηστικότητα του χώρου.
Οι “10 Μικροί Νέγροι” κυκλοφόρησαν στο εξωτερικό για πρώτη φορά το 1939 και στην συνέχεια παίχτηκαν στο θέατρο και τον κινηματογράφο με τεράστια επιτυχία, καθώς η συναρπαστική και ταυτόχρονα συγκινητική πλοκή κρατά καθηλωμένο το κοινό από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο.
Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου:
Στην βρετανική ακτή του Ντέβον, υπάρχει ένα ιδιόκτητο νησάκι, που λόγω της μορφής του ονομάζεται το Νησί του Νέγρου. Ο αρχικός ιδιοκτήτης του, ένας πάμπλουτος αμερικάνος, έχει χτίσει σε αυτό μία υπέροχη έπαυλη. Ο τωρινός ιδιοκτήτης αποτελεί μυστήριο, καθώς υπάρχουν μόνο συγκεχυμένες πληροφορίες γι’ αυτόν.
10 άνθρωποι που δεν γνωρίζονται και που φαινομενικά δεν έχουν κανένα κοινό στοιχείο μεταξύ τους, προσκαλούνται να περάσουν ένα Σαββατοκύριακο στην έπαυλη. Η μόνη πρόσβαση στο νησί γίνεται με βάρκα, ο βαρκάρης είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να πηγαινοέρχεται όταν ο καιρός είναι καλός. Όλοι όσοι βρίσκονται στην έπαυλη, ενημερώνονται από το πρώτο βράδυ πως θεωρούνται ένοχοι, (ο καθένας) για ένα έγκλημα που έχει μείνει κρυφό και για το οποίο έχουν καταφέρει να μείνουν ατιμώρητοι από την ανθρώπινη δικαιοσύνη.
Καθώς ο καιρός χαλάει και τα μαύρα σύννεφα της καιταιγίδας καλύπτουν απειλητικά το νησί, οι 10 άνθρωποι που βρίσκονται στην έπαυλη δεν μπορούν να ξεφύγουν. Το μυστήριο για το ποιος τους κάλεσε εκεί, παύει να τους απασχολεί όταν ξαφνικά ο πρώτος από αυτούς «πέφτει» νεκρός. Η αρχή μας σειράς μυστήριων θανάτων, που φαίνεται να είναι εμπνευσμένοι από ένα παλιό παιδικό ποίημα, ωθεί τον φόβο και τις υποψίες στα άκρα!
Ποιος είναι άραγε ο επόμενος; Και ποιος είναι αυτός που έχει πάρει τον νόμο στα χέρια του και, στυγνά, τιμωρεί με θάνατο;
….η συνέχεια επί σκηνής στον ΝΕΟ Ακάδημο!
….και σσσσσσσσσςςςςς μην ψιθυρίσετε το τέλος σε κανένα!
γ. Στα ταμεία του ΝΕΟΥ Ακάδημου: Ακαδημίας & Ιπποκράτους 17, Αθήνα (Δευτέρα – Κυριακή 10:00-21:00)
δ. Στα γραφεία της Happy Light Productions: Θράκης 44 & Μεσογείων 326, Αγία Παρασκευή (Δευτέρα – Παρασκευή 09:00-19:00, Σάββατο 09:00-17:00)
ε. Στο Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ: Σταδίου 24 & Αιόλου 67, Αθήνα (Δευτέρα – Παρασκευή 09:00-21:00, Σάββατο 09:00-17:00)
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Τι κοινό μπορεί να έχει ένας μποέμ μουσικός που ονειρεύεται επιτυχίες στο YouTube με μια τραπεζική υπάλληλο με μεταπτυχιακό στην Οξφόρδη;
Το τέταρτο έργο της Δήμητρας Στάικου με τίτλο «Into your head» που ανεβαίνει στο Convento Del Arte καλείται να μας δώσει την απάντηση καθώς παίζοντας με το αιώνιο θέμα της μάχης των φύλων μας βάζει αντιμέτωπους με τη θλιβερή και συνάμα αστεία συνειδητοποίηση ότι οι άνθρωποι άλλα λέμε και άλλα σκεφτόμαστε. Και αυτή τη φορά η τεχνική είναι πολύ πρωτότυπη: παράλληλα με τον κανονικό διάλογο των δύο θεατρικών προσώπων-εραστών, από την πρώτη γνωριμία ως το τέλος του έργου, δύο άλλα πρόσωπα ως φωνές του εσωτερικού εαυτού τους αποκαλύπτουν τις ενδόμυχες σκέψεις τους. Η εξωτερική συνομιλία είναι ρεαλιστική και πεζή, όπως άλλωστε είναι σήμερα ακόμα και ο ερωτικός κώδικας, οι εσωτερικές αποκαλύψεις πολύ ειλικρινέστερες έως κυνικότερες. Ένα έργο που σφυγμομετρά τη γενιά των τριαντάρηδων σήμερα που παραπαίει ανάμεσα στις ευθύνες, το άγχος της κρίσης, τα στερεότυπα που η κοινωνία τους έχει επιβάλλει και το κύκνειο άσμα της παρελθούσας νεότητας. Αν λέγαμε αυτά που σκεφτόμαστε αντί να φοβόμαστε τόσο μήπως το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό; Και μήπως το τέλος είναι μια νέα αρχή; Ή όλα είναι απρόβλεπτα; Que sera sera όπως τραγουδά ο πρωταγωνιστής της παράστασης στην αγαπημένη του στην πρώτη τους γνωριμία στο καφέ;
Διεύθυνση: Βιργινίας Μπενάκη 7 Μεταξουργείο, Αθήνα
Μουσικοθεατρική Παράσταση: «Into your head»
Ημερομηνία: Πέμπτη και Κυριακή στις 21:15 στο Convento Del Arte από 13 Οκτωβρίου μέχρι 31 Οκτωβρίου
Διάρκεια: 90 λεπτά
Ώρα προσέλευσης: 20:45 – Ώρα έναρξης: 21:15
Ο χώρος λειτουργεί από τις 20:45 για φαγητό και ποτό.
Πληροφορίες – Κρατήσεις: El Convento Del Arte - τηλ. 2105200602 –email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Τι λέει ο καθρέφτης σας.Είναι πάντα ο άλλος που κοιτάει από μέσα. Αυτόν τον άλλον ψάχνουμε όταν σκάβουμε στα ξένα κορμιά, πέρα από τους εαυτούς μας. Μπορεί να μην υπάρχει ούτε ο ένας ούτε ο άλλος, μόνο το τίποτε στην ψυχή μας που κρώζει για τροφή.
Χάινερ Μύλλερ
Τη στιγμή αυτή που η εικόνα του άλλου έρχεται για πρώτη φορά να με σαγηνεύσει, δε διαφέρω σε τίποτε από τη θαυμαστή Κότα του ιησουίτη Αθανασίου Κίρχερ.
Ρολάν Μπαρτ
Το τελευταίο νέο έργο της Μαρίας Γοργία και της ομάδας Αμάλγαμα, με τα 31 soldout στις 35 μέχρι στιγμής παραστάσεις του, ξαναέρχεται, από την Παρασκευή 8 Νοέμβρη 2019 και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στην Αθήνα.
Το έργο θα συμμετέχει επίσης με 2 παραστάσεις στο Βερολίνο, στις 21 & 22 Νοεμβρίου, στον γνωστό χώρο παραστατικών τεχνών του Βερολίνου DOCK11, παίρνοντας μέρος στο HOME-MADE “MoVe”, Performance/Festival, Contemporary Dance Makers from Greece, με Curator τον Χορογράφο/Performer Γιάννη Αντωνίου.
Το έργο φέρνει το πλέον αγαπημένο θέμα της χορογράφου στο προσκήνιο: τον ίδιο τον Έρωτα.
Πώς θα μπορούσαν να συνδυαστούν το πολύ δυνατό και καυστικό «Κουαρτέτο» του Χάινερ Μύλλερ, το μοναδικής σημειολογικής αξίας «Αποσπάσματα του Ερωτικού Λόγου» του Ρολάν Μπαρτ, η καθηλωτική και πλέον ερωτική-οργασμική μουσική του Βάγκνερ από το έργο «Τριστάνος και Ιζόλδη, ένα από τα πιο ερωτικά ποιήματα, ο «Σάρκινος Λόγος» του Γιάννη Ρίτσου, και τα κείμενα που αναφέρονται σε σκηνές καθημερινότητας του ζευγαριού, εμπνευσμένα κυρίως από προσωπικά βιώματα της χορογράφου, αλλά ταυτόχρονα αναφορικά στις παθογένειες της δυτικής νεωτερικής κοινωνίας;
Πώς ο Χώρος Αμάλγαμα στη Μενάνδρου 47, μπορεί να μεταμορφωθεί, χωρίς κανένα θεατρικό σκηνικό, αλλά χρησιμοποιώντας τα αρχιτεκτονικά-σημειολογικά στοιχεία του χώρου, ή και απλά αντικείμενά του,(όπως οι καρέκλες των θεατών),στις διάφορες εικονοποιίες του έργου: Δικαστήριο, Πλοίο, Μπουρδέλο (με άνδρες πόρνους), Σπίτι και άλλους χώρους;
Η φυσιολογία και ψυχολογία του Έρωτα, η πάλη των φύλων, η πλεονεξία του εγωκεντρικά θρεμμένου ατόμου, (προιόν της νεοφιλελεύθερης κοινωνίας αλλά και της σχέσης του με τη μητέρα-τροφό κτλ),το οποίο ασυνείδητα ή συνειδητά επιδιώκει διαρκώς να επικρατήσει, να καταδυναστεύσει, να εξουσιάσει το ερωτικό του αντικείμενο,η σχέση θύτη-θύματος, η εξαρτητική σχέση που δεν είναι παρά το προιόν των αρχαικών σχέσεων του ατόμου, το αδιέξοδο των σχέσεων, ο Έρωτας ως μορφή ύπνωσης, και από την άλλη πλευρά, το πάθος και η ρομαντική αντίληψη που έχουμε για τον Έρωτα στη Δύση ακόμα και στα χρόνια της νεωτερικότητας, όλα τα παραπάνω εμπεριέχονται μέσα στον ίδιο δραματουργικό καμβά του έργου.
Ο «Τριστάνος και Ιζόλδη» του Ρίχαρντ Βάγκνερ (ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ρομαντισμού),έχει επιλεγεί ως ένα από τα πλέον ερωτικά έργα στην ιστορία της δυτικής μουσικής. Συγκεκριμένα σημεία και άριες διατρέχουν το έργο, εκ των οποίων το Prelude και το Liebestod εμρηνεύονται ζωντανά από τη Νάνσυ Παπακωνσταντίνου.
Χώρος Αμάλγαμα
Μενάνδρου 47, 5ος όροφος, Αθήνα
Παραστάσεις:
Από 8 Νοεμβρίου 2019, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή
‘Ωρα έναρξης
21.00
Διάρκεια: 75 λεπτά
είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά
Απαραίτητη τηλεφωνική κράτηση στο 6944686991 και στο 6975619682
Το έργο «κι αν καταβροχθίζαμε ο ένας τον άλλον;» επιχορηγήθηκε για τις 15 πρώτες παραστάσεις του από ΥΠΠΟΑ και συνέχισε για άλλες 20 παραστάσεις με την ενίσχυση του Σωματείου Χορού Αμάλγαμα και με τα έσοδα από την ελεύθερη συνεισφορά του κοινού της ομάδας που τόσο εγκάρδια το στηρίζει.
Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου και αμέσως μετά την εξόντωση των Ιταλών στην Κεφαλονιά από τους Γερμανούς, το δεύτερο κατά σειρά σημασίας και μεγέθους. Αναφερόμαστε στις εκτελέσεις Ιταλών στο νησί της Κω, μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας.
Για το θέμα αυτό μας μίλησε ο Ιωάννης Δ. Τρικοίλης Καθηγητής Φυσικής Αγωγής, ενώ ευχαριστούμε και το Δήμο της Κω που μας εξυπηρέτησε στην έρευνα αυτή.
Η ανάρτησή μας είναι αναδημοσίευση του σχετικού θέματος που είχαμε κάνει το 2016 στο ert.gr με αφορμή τη θλιβερή επέτειο.
-Ποια ήταν η συμπεριφορά των Ιταλών προς τους κατοίκους της Κω και της Δωδεκανήσου γενικότερα;
-Η συμπεριφορά των Ιταλών προς το ελληνικό πληθυσμό είναι γεγονός ότι υπήρξε σαφώς καλύτερη από αυτή των Τούρκων αφού αναφερόμαστε σε ευρωπαϊκό προηγμένο λαό και βεβαίως χριστιανικό λαό, που αυτόματα δημιουργεί θετικά αντανακλαστικά και υψηλές προσδοκίες στους κατοίκους των νησιών της Δωδεκανήσου. Είναι αληθές ότι από το 1912 και μέχρι την έλευση του πρώτου κυβερνήτη Mario Lago το 1923 υπήρξε στρατιωτική κατοχή κατά την οποία τα νησιά δεν ένιωσαν καταπίεση από ενέργειες επιβολής ή αυταρχικές συμπεριφορές από τους στρατιωτικούς Ιταλούς διοικητές.
Friedrich-Wilhelm Müller ο επικεφαλής της σφαγής
Ο Mario Lago ως πρώτος κυβερνήτης 1923- 1936 όντας γερουσιαστής και μορφωμένος προσπάθησε με αρκετά έξυπνο τρόπο (διαμέσου μεγάλων έργων υποδομών, νέων τεχνικών και τεχνολογιών στις κατασκευές και στις καλλιέργειες) να δημιουργήσει ένα αίσθημα στους κατοίκους ότι θα αλλάξει η οικονομική κατάσταση τους προσφέροντας τους τη δυνατότητα να αποκτήσουν εάν θέλουν την ιταλική υπηκοότητα και να έχουν πρόσβαση σε διάφορες θέσεις στο Δημόσιο και παράλληλα τη δυνατότητα σπουδών σε ορισμένα Ιταλικά πανεπιστήμια Ρώμης, Πίζας. Μάλιστα μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1933 η ιταλική διοίκηση προέβη σε δημιουργία της καινούργιας πόλης της Κω με μοντέρνες υποδομές και κτίρια που θα στεγάζονταν όλες οι κρατικές υπηρεσίες.
Παράλληλα έδωσε δάνεια χαμηλότοκα και σε ορισμένες περιπτώσεις άτοκα για κατασκευή κατοικιών, γεγονός που είχε θετική απήχηση στην πλειονότητα των φτωχών κατοίκων (περίπτωση λαϊκών κατοικιών). Στον τομέα της παιδείας ένα μέρος των χρημάτων για τη λειτουργία των σχολειών είχε προέλευση από τα ιταλικά ταμεία που βεβαίως είχαν πόρους από το ιταλικό κράτος, αλλά και από μια σχετικά ήπια φορολογία των νησιωτών.
Το 1936 στη θέση του μετριοπαθούς Mario Lago έρχεται ο τετράρχης του φασισμού Cesare Maria De Vecchi, άνθρωπος αυταρχικός, σκληρός και σε πολλές περιπτώσεις βάναυσος απέναντι στους νησιώτες που τόλμησαν να oρθρώσουν το ανάστημά τους όταν αυτός επιχείρησε να επιβάλλει ολοκληρωτικά την ιταλική γλώσσα στα σχολεία και να ελέγξει πλήρως την λειτουργία της εκκλησίας. Πολλές υπήρξαν οι αντιδράσεις των νησιωτών, ιδιαίτερα των Καλύμνιων διανοούμενων, αλλά και του απλού λαού όταν δημιουργήθηκε το εκκλησιαστικό ζήτημα.
Είναι γνωστός ο «πετροπόλεμος» του γυναικείου πληθυσμού της Καλύμνου εναντίων των Ιταλών κατακτητών που ήθελαν να δημιουργήσουν μια νέα κατάσταση στα θρησκευτικά πράγματα (που δεν άρμοζε στις θρησκευτικές παραδόσεις του νησιού των σφουγγαράδων).
-Υπήρχε στο νησί αντιστασιακή δραστηριότητα και αν ναι ποια;
Στο νησί της Κω δεν μπορούμε να πούμε ότι υπήρξε οργανωμένη αντιστασιακή δράση όμως δεν ήταν λίγες οι φορές που οι κάτοικοι εξέφραζαν σχεδόν φανερά την αντίθεση τους με ορισμένες πρακτικές της ιταλικής διοίκησης κυρίως σε ζητήματα θρησκείας και εκπαίδευσης.
Ζήτημα θρησκείας: η προσπάθεια των Ιταλών να αποκόψουν την εκκλησία της Δωδεκανήσου από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως.
Ζήτημα εκπαίδευσης: η επιβολή της ιταλικής γλώσσας ως κύριας γλώσσας στα σχολεία και η σχεδόν κατάργηση της ελληνικής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
-Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας και μέχρι τις παρεμβάσεις των Γερμανών, ποια ήταν η στάση των Ιταλών στο νησί;
Από την 8η Σεπτεμβρίου 1943 ημέρα κατά την οποία ο Βασιλείας Vittorio Emmanouele ο Γ’ και ο στρατάρχης Pietro Badoglio κατέληξαν σε μυστική συνθηκολόγηση με τους συμμάχους δεν υπάρχουν μαρτυρίες ή γεγονότα που να μας βεβαιώνουν ότι υπήρξε κάποια αλλαγή στη στάση της ιταλικής διοίκησης έναντι των κατοίκων της Κω βεβαίως υπήρξε ένα κλίμα έντασης και αβεβαιότητας αφού ο φόβος για αντίδραση των Γερμανών ήταν διάχυτος στις τάξεις της ιταλικής φρουράς του νησιού.
Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις έχουμε μαρτυρίες κατοίκων της Κω που είχαν κάποια σχέση με Ιταλούς υπαλλήλους αλλά και χαμηλόβαθμους Ιταλούς αξιωματικούς ότι ο φόβος αντιποίνων από πλευρά των εξαγριωμένων Γερμανών έκαναν τους Ιταλούς να αποκτήσουν ένα ηπιότερο προσωπείο απέναντι στους κατοίκους.
Οι Γερμανοί αμέσως μετά την συνθηκολόγηση των Ιταλών έθεσαν σε εφαρμογή την επιχείρηση για τον αφοπλισμό της ιταλικής φρουράς στα Δωδεκάνησα μάλιστα σε αυτήν την επιχείρηση έδωσαν ειρωνικά την κωδική ονομασία «ΑΞΩΝ». Στη Ρόδο με αστραπιαία κίνηση ο έμπειρος υποστράτηγος Ulrich Kleemann με τη μεραρχία εφόδου «ΡΟΔΟΣ» κατάφερε μέσα σε λίγες ώρες να αιχμαλωτίσει αμαχητί τον κύριο όγκο της μεραρχίας «REGINA» που έδρευε στη Ρόδο, ένα σύνολο ανδρών όλων των κλάδων που αριθμούσε γύρω στις 40.000. Ο επόμενος στόχος ήταν η Κως και η Λέρος.
Friedrich-Wilhelm Müller
Η Κως έπρεπε να καταληφθεί πρώτη γιατί διέθετε αεροδρόμιο καιοι υπερασπιστές της Ιταλοί ήταν γύρω στις 4.000 και οι Βρετανοί 1.600, αριθμός που σίγουρα ήταν μικρότερος από αυτόν της Ναυτικής βάσης της Λέρου. Οι Γερμανοί άρχισαν να βομβαρδίζουν από την επομένη της συνθηκολόγησης των Ιταλών όλους τους στρατιωτικούς στόχους της Κω, παράλληλα δε με προκηρύξεις ενημέρωναν τους Ιταλούς ότι σε περίπτωση συνεργασίας αυτοί θα θεωρηθούν σύντροφοι και σύμμαχοι, σε περίπτωση που παραδοθούν θα θεωρηθούν αιχμάλωτοι πολέμου και η μεταχείριση τους θα είναι η προβλεπόμενη από τις προβλεπόμενες συνθήκες.
Friedrich-Wilhelm Müller
Σε περίπτωση ένοπλης αντίστασης αυτόματα θα καταδικαστούν για έσχατη προδοσία με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ιταλών αξιωματικών πλην ελαχίστων πεπεισμένοι ότι η παρουσία των Βρετανών από τη μια αλλά και η πτώση της γερμανικής στρατιωτικής ισχύος από την άλλη καθιστούσε δύσκολο το εγχείρημα των Γερμανών να καταλάβουν τα νησιά. Έτσι λοιπόν αγνόησαν τα τελεσίγραφα των Γερμανών και ετοιμάστηκαν για μια θανάσιμη μέχρις εσχάτων μάχη.
Ψάχνοντας στον τόπο των εκτελέσεων
Οι Ιταλοί παραμονή της γερμανικής επίθεσης (που έλαβε την ονομασία ICEBERG – πολική άρκτος) διέθεταν στην Κω γύρω στις 4000 άνδρες υπό την διοίκηση του συνταγματάρχη Felice Leggio. Στην Κω η βρετανική δύναμη αριθμούσε γύρω στους 1600 άνδρες και μια υπολογίσιμη δύναμη αεροσκαφών με έδρα το αεροδρόμιο της Αντιμάχειας, αλλά σε συνθήκες ανάγκης και στους αεροδιαδρόμους στην περιοχή Τιγκάκι και στη περιοχή Λάμπη πλησίον της πόλης της Κω.
Πως ξεκίνησαν τα γεγονότα;
-Στις 3 Οκτωβρίου 1943 οι Γερμανοί με απόλυτο αιφνιδιασμό έκαναν απόβαση ταυτόχρονα σε τρία σημεία της Κω. Ο κύριος όγκος των Γερμανών αποβιβάστηκε στην βόρια παραλιακή περιοχή ανάμεσα Μαρμάρι και Τιγκάκι, υπό την διοίκηση του ταγματάρχη Silvester von Saldern. Ένα άλλο τμήμα αποβιβάστηκε στη νότια περιοχή του νησιού στην περιοχή Αγιος Ζαχαρίας υπό τις διαταγές του λοχαγού Philip Aschof.
αντικείμενα εκτελεσθέντων
Το τρίτο τμήμα αποτελούσε ένας λόχος αμφίβιων καταδρομέων της μεραρχίας Brandenburg και αποβιβάστηκε στην νότια πλευρά της Κω κοντά στη Κέφαλο μαζί με ένα λόχο αλεξιπτωτιστών της ίδιας μεραρχίας που έπεσε μεταξύ Κεφάλου και αεροδρομίου της Αντιμάχειας.
Αυτοί οι δύο λόχοι υπό την διοίκηση του λοχαγού Αρμιν Κουλμαν και του υπολοχαγού Οsatz είχαν ως κύριο στόχο την κατάληψη του αεροδρομίου. Οι Γερμανοί έχοντας κυριαρχήσει αεροπορικά στις προηγούμενες μέρες της απόβασης με αστραπιαίες κινήσεις κατάφεραν να καταλάβουν ολόκληρο το νησί της Κω μέσα σε μια ημέρα, αιχμαλωτίζοντας 3145 Ιταλούς και 1388 Βρετανούς.
Ο Γερμανός διοικητής όλων των δυνάμεων της απόβασης αντιστράτηγος Φρίντριχ Μύλλερ όρισε έκτακτο στρατοδικείο μεταξύ 5-6 Οκτωβρίου στο ιταλικό στρατόπεδο της περιοχής Λινοποτίου. Εκεί δικαστής υπήρξε ο σκληρός λοχαγός των καταδρομέων Άρμιν Κούλμαν ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες απήλλαξε όσους Ιταλούς αξιωματικούς παρέμειναν κατά τη διάρκεια της μάχης αδρανείς και αποδεδειγμένα πιστοί στην φασιστική και ναζιστική συμμαχία και όσους άλλους αξιωματικούς υπηρετούσαν σε μονάδες υγειονομικού.
Οι υπόλοιποι 103 αξιωματικοί με το πρόσχημα ότι θα οδηγηθούν στην παραλία κοντά στην αλυκή για να τους παραλάβει πλοίο που θα τους μεταφέρει στον Πειραιά και από εκεί σε άλλους χώρους αιχμαλωσίας εκτελέστηκαν κατά ομάδες και θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους που ήδη είχαν ανοιχθεί στην περιοχή Τσιφλίκα δίπλα στην αλυκή.
Οι εκτελέσεις παρέμειναν μυστικές για όλους του υπόλοιπους Ιταλούς αιχμαλώτους, υπήρξαν όμως κάποιοι Ιταλοί αξιωματικοί και καθολικοί ιερείς στους οποίους εκμυστηρεύθηκαν μετά από λίγο οι συνεργάτες των Γερμανών, ένας από αυτούς ήταν ο Ιταλός υπολοχαγός Aielo. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπήρξαν και κάποιοι, ελάχιστοι βέβαια, Κωοι που είδαν το φρικιαστικό αυτό έγκλημα των Γερμανών αλλά υπό τον φόβο της τιμωρίας παρέμειναν σιωπηλοί.
-Μετά τις εκτελέσεις ποια ήταν η καθημερινότητα στο νησί μέχρι και τη λήξη του πολέμου;
-Μετά την εκτέλεση των Ιταλών και την επικράτηση των Γερμανών στην Κω επικρατεί ένα κλίμα φόβου και ανασφάλειας παρ’ όλο που οι Γερμανοί έμειναν ουδέτεροι και ουσιαστικά αδιάφοροι για την διοικητική οργάνωση του νησιού. Στην ουσία επέτρεψαν στο ιταλικό διοικητικό προσωπικό να συνεχίσει το έργο του, ενώ αυτοί είχαν μόνο την στρατιωτική κατοχή. Την περίοδο των 19 μηνών παρουσίας των Γερμανών στην Κω έχουμε τα πρώτα θύματα της σκληρότητας τους απέναντι σ’ εκείνους που πίστευαν ότι συνεργάζονταν με τους Άγγλους.
Με την κατηγορία ότι εντοπίσθηκε αγγλικό υλικό στην κατοχή τους εκτελέστηκαν με απαγχονισμό οι γεωργοκτηνοτρόφοι Ηλίας Καπιρης, Θεόκριτος Κώστογλου, Γεώργιος Ζουμπουλικος, Ανεζούλα Πατάκου και Σταματία Περρή.
-Υπήρξαν προσπάθειες απόδοσης δικαιοσύνης και τιμωρίας των ενόχων για εγκλήματα πολέμου και ποια ήταν η τύχη τους;
-Μετά το τέλος του πολέμου είναι γεγονός ότι υπήρξαν προσπάθειες για την απόδοση ευθυνών στις βαρβαρότητες των Γερμανών εναντίων των Ιταλών. Για τους εκτελεσθέντες νησιώτες ούτε λόγος να γίνεται. Ο στρατηγός Μύλερ υπήρξε διοικητής των γερμανικών δυνάμεων που κατέλαβαν την Κω και την Λέρο και έκανε πράξη την «ΟΔΗΓΙΑ» του Χίτλερ σχετικά με την μεταχείριση των Ιταλών που θα αντιστέκονταν με τα όπλα εναντίον των πρώην συμμάχων τους. Ο στρατηγός Μύλερ το 1947 καταδικάσθηκε σε θάνατο από το στρατοδικείο των Αθηνών, η καταδίκη του όμως δεν αφορούσε στην εκτέλεση των Ιταλών αξιωματικών, αλλά για τις δολοφονίες των αμάχων στην Κρήτη της οποίας υπήρξε φρούραρχος για ένα μεγάλο διάστημα.
Η μοίρα των Ιταλών αιχμαλώτων υπήρξε τραγική αναμφισβήτητα, και παραδόξως κανένας Γερμανός δεν διώχθηκε ποινικά για αυτή τη δολοφονία αφού νομικίστικα οι εκτελέσεις ήταν καλυμμένες από το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μπαντόλιο δεν είχε κηρύξει πόλεμο κατά της Γερμανίας την 8η Σεπτεμβρίου με αποτέλεσμα αυτοί οι Ιταλοί αξιωματικοί να θεωρηθούν προδότες των συμμάχων τους και να εκτελεσθούν.
– Στο νησί υπάρχει μνημείο από τον Δήμο και έχουν γίνει και εκδηλώσεις με παρουσία απογόνων των θυμάτων. Ο αντίκτυπος των γεγονότων αλλά και οι κατοπινές εκδηλώσεις μνήμης στην Ιταλία ποιος μπορούμε να πούμε ότι είναι;
-Οι κάτοικοι της Κω και ο Δήμος της Κω παρότι οι Ιταλοί αξιωματικοί υπήρξαν κατακτητές, περιέβαλε την μνήμη τους με σεβασμό. Δημιούργησε μνημείο μαρμάρινο όπου αναγράφονται όλα τα ονόματα των εκτελεσθέντων Ιταλών αξιωματικών στο χώρο του καθολικού νεκροταφείου. Τα τελευταία χρόνια σε συνεργασία με το κομιτάτο των Ιταλών πεσόντων στο Αιγαίο γίνονται λαμπρές εκδηλώσεις μνήμης παρουσία των Ιταλικών Αρχών αλλά και πλήθους συγγενών των εκτελεσθέντων.
Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Giorgio Napolitano είχε προγραμματίσει την επίσκεψη του στην Κω στην 70η επέτειο της εκτέλεσης όμως πολιτικοί λόγοι της τελευταίας στιγμής (πτώση της κυβέρνησης Berlusconi) δεν του επέτρεψαν να παραστεί στις εκδηλώσεις μνήμης. Ωστόσο έστειλε δια αντιπροσώπου του μια πλακέτα που ευχαριστεί τον Κωακό λαό για τον σεβασμό και την συμπάθεια του προς τους Ιταλούς πεσόντες. Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχει δοθεί τεράστια δημοσιότητα στο γεγονός των Ιταλών αξιωματικών της Κω. Σε αυτές τις προσπάθειες πρωτεργάτης είναι ο συνταγματάρχης εν αποστρατεία Pietro Giovanni Liuzzi και βέβαια όλοι οι συγγενείς των θυμάτων.
Το 2015 με πρωτοβουλίες του κ. Liuzzi και του στρατιωτικού ακόλουθου της ιταλικής πρεσβείας στην Αθήνα έγινε προσπάθεια εντοπισμού και ανασκαφής στην περιοχή όπου έγιναν οι εκτελέσεις για τον εντοπισμό των υπολοίπων τριών ομαδικών τάφων και την εύρεση των λειψάνων περίπου 30 αξιωματικών που δεν είχαν εντοπισθεί στις πρώτες έρευνες στις οποίες είχε γίνει η εκταφή των 64 σορών, λίγα χρόνια μετά το τέλος του πολέμου.
Δυστυχώς δεν κατέστη δυνατό να εντοπισθούν οι υπολειπόμενοι ομαδικοί τάφοι όμως εντοπίσθηκε μεγάλος αριθμός προσωπικών αντικειμένων από τους ήδη ανοιγμένους τάφους.
Συγκεκριμένα βρέθηκαν χρυσά γυαλιά, χρυσά μενταγιόν και φυλακτά, μια χρυσή πένα, κουμπιά, διακριτικά βαθμού και ειδικοτήτων, λίγα οστά και το συγκλονιστικότερο όλων δεκαεπτά κάλυκες από τις χαριστικές βολές των Γερμανών εκτελεστών. Τα αντικείμενα αυτά κατόπιν απόφασης του κομιτάτου των Ιταλών πεσόντων εκτίθενται στο μουσείο νεώτερης ιστορίας της Κω.
Φωτο: αρχείο Ιωάννη Τρικοίλη
Φωτογραφίες Ιταλών εκτελεσθέντων: αρχείο Pietro Giovanni Liuzzi
Πνίγηκαν στο αίμα οι Λιγκιάδες, το όμορφο χωριό των Ιωαννίνων, όταν στις 3 Οκτωβρίου του 1943 οι ναζί δολοφόνησαν κατοίκους, πυρπόλησαν σπίτια και κατέστρεψαν μεγάλο μέρος του χωριού. Ήταν αντίποινα για το θάνατο του Γιόζεφ Ζάλμινγκερ, Γερμανού αξιωματικού, σκληρού ναζιστή και φίλου του Αδόλφου Χίτλερ.
Ο Ζάλμινγκερ την 1η Οκτωβρίου 1943 έπεσε σε οδόφραγμα ανταρτών, οι οποίοι τον σκότωσαν και η εντολή του Γερμανού διοικητή για τα αντίποινα ήταν: «Εκδικηθείτε την ειδεχθή δολοφονία με μια αμείλικτη επιχείρηση αντεκδίκησης σε ακτίνα 20 χιλιομέτρων από το σημείο τέλεσής της».
Δράστες του ολοκαυτώματος στους Λιγκιάδες, ήταν οι καταδρομείς της μεραρχίας «Εντελβάις» που είχε πρωταγωνιστήσει σε πολλά εγκλήματα πολέμου στη χώρα μας.
Συνολικά 82 κάτοικοι έχασαν τη ζωή τους και ήταν 34 παιδιά και μωρά, 37 γυναίκες και 11 ηλικιωμένοι. Αρκετοί από τον ανδρικό πληθυσμό είχαν πάει σε αγροτικές εργασίες και έτσι γλίτωσαν. Τα θύματα είτε πυροβολήθηκαν, είτε εγκλωβίστηκαν στα σπίτια τους και κάηκαν ζωντανοί.
Πολλές και συγκλονιστικές ήταν οι μαρτυρίες όσων αντιμετώπισαν την εικόνα φρίκης επιστρέφοντας στο χωριό. Και όμως αν και έχουν υποβληθεί αιτήματα για αποζημιώσεις από απογόνους των θυμάτων, όπως και σε αρκετές άλλες περιπτώσεις, δεν έγιναν δεκτά.
Οι δολοφόνοι της μεραρχίας «Εντελβάις» καταδικάστηκαν στη δίκη της Νυρεμβέργης, αλλά λίγο καιρό μετά αφέθησαν ελεύθεροι.
Φωτο: Oι Λιγκιάδες μετά το Ολοκαύτωμα – Πηγή: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών
Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Giorgio Napolitano είχε προγραμματίσει την επίσκεψη του στην Κω στην 70η επέτειο της εκτέλεσης όμως πολιτικοί λόγοι της τελευταίας στιγμής (πτώση της κυβέρνησης Berlusconi) δεν του επέτρεψαν να παραστεί στις εκδηλώσεις μνήμης. Ωστόσο έστειλε δια αντιπροσώπου του μια πλακέτα που ευχαριστεί τον Κωακό λαό για τον σεβασμό και την συμπάθεια του προς τους Ιταλούς πεσόντες. Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχει δοθεί τεράστια δημοσιότητα στο γεγονός των Ιταλών αξιωματικών της Κω. Σε αυτές τις προσπάθειες πρωτεργάτης είναι ο συνταγματάρχης εν αποστρατεία Pietro Giovanni Liuzzi και βέβαια όλοι οι συγγενείς των θυμάτων.